Jest to urządzenie, które zmniejsza efekt drżenia rąk podczas fotografowania. Są różne rozwiązanie techniczne dla tego urządzenia. Jedno z nich to układ dodatkowych soczewek w obiektywie, które są podwieszone na uchwycie żyroskopowym umocowanym na obudowie aparatu.
Znajomość budowy tego urządzenia nie jest nam potrzebna, ale powinniśmy wiedzieć do czego służy i kiedy je włączać, gdyż nie jest ono uaktywniane wraz z włączeniem aparatu. Jest ono szczególnie przydatne przy robieniu zdjęć z czasem naświetlania dłuższym niż około 1/60 s a także przy fotografowaniu z długą ogniskową obiektywu.
Jeżeli ktoś z Was posługiwał się lornetką o dużym przybliżeniu, to wie, jak trudno utrzymać obserwowany obiekt w środku pola widzenia. Najmniejsze poruszenie ręki trzymającej lornetkę i obiekt odjeżdża na boki a nawet ucieka z pola widzenia. Jest to sytuacja analogiczna do fotografowania z długą ogniskową aparatu.
Czas otwarcia migawki a długość ogniskowej obiektywu
Jest prosta reguła, wiążąca najdłuższy dopuszczalny czas otwarcia migawki Tm z ustawioną długością ogniskowej obiektywu f. Dotyczy ona fotografownia aparatem trzymanym w ręce
Tm (w sekundach) <= 1/ f (w milimetrach)
Znaki <= oznaczają mniejszy lub równy.
Reguła dotyczy ogniskowej przeliczonej dla formatu 35mm. Fotografując obiektywem o standardowej długości - 50 mm, powinniśmy ustawić czas migawki 1/50 s lub krótszy. Ale dla ogniskowej 400 mm ten czas musi być mniejszy lub równy 1/400 s. Spełnienie tego warunku zapewnia, że obraz rzucany przez obiektyw będzie stabilny w trakcie trwania ekspozycji. Jeżeli ustawimy dłuższy czas otwarcia migawki, to w trakcie naświetlania obraz wytworzony przez obiektyw będzie przesuwać się względem matrycy (lub filmu w aparacie analogowym) i otrzymamy zamazane kontury na zdjęciu.
Stabilizator obrazu, jeżeli aparat go posiada, pozwala nam na przekroczenie tych czasów, a więc umożliwia fotografowanie w złych nawet warunkach świetlnych bez użycia statywu.